وصیت
بر گور من اما بنویسید که گفتم:
ناکام بزیر خاک خُفتم
خیری زجهان ندیدم هرگز
جز غم که درون دل نهُفتم!
عشقی بدلم اگرخدا داد
دنیای من آنرا به فنا داد
در پاسخ مهر ومهربانی
هرکس بدلم جور وجفا داد
سوزنده دلم اسیر غربت
در تیرگی سیاه ظلمت
دیدم همه یاس وناامیدی
تا پخته شدم بداغ حسرت
این سینه ی زارو خسته ی من
از درد دل شکسته ی من
عمری به عذاب وغم نشسته
از زندگی گسسته ی من!
اکنون که دگر نفس ندارم
آئی تو به گریه بر مزارم؟!
آخر تو بگو این گل وگریه
آید به چه سان دگر بکارم؟؟؟!!!
در زندگیم مرا ندیدی
هردم زمنو ودلم بریدی
بامن ز سر وفا نبودی
تا سینه ی من به غم دَریدی
اکنون که شدم مُرده وخاموش
این سینه ی تو آمده بر جوش؟!
" اما چو زمان زنده بودن
آسان تو مرا بکن فراموش"!!!
1362/3/15 یکشنبه
فرزانه شیدا
نظرات