شعری زیبا به نام اوج از اقای مسعود حاتمی از سایت شعرنو

مسعود حاتمی

تاريخ تولد: دوشنبه 15 شهريور 1344
کشور: استرليا

شهر: melbourne

کشتی کاغذی ما در آب تشت غرق شد..

آن آرزوی که من و تو در کنارش می خندیدیم..

به قعر زمان رفت و بچگی ما مسافر آن کشتی بود..
مدیریت صنعتی خوندم وعضو انجمن شعر فارسی
ملبورن هستم و کتاب شعری در دست چاپ دارم
..خوزستانی هستم و 18 سال کرج بودم و 10 سال استرالیا هستم...

ایران خانه من است
نمی بینم سیاوش را
نگویند قصه هایش را
وداع تلخ آرش را
نگاه و اشک مادر را
کجایند آن کمانگیران
به وقت عجز و ماتمها...ادامه دارد

ليست دفتر شعر ها مسعود حاتمی در سایت شعرنو
نوشته های ادبی مسعود حاتمی در سایت شعرنو

اوج

پرواز دیگر اوج نیست
زیرا پرنده های آهنی پرواز می کنند
اوج را در جای دیگر جستجو کن
جای که هیچکس
به جز پرنده ی خیالی طبیعت
به آنجا نرسیده است
شاید در زیر پایت
در قلب زمین
اوجی پنهان باشد
وخیره شدن به آسمانی که فتح شده
فقط برای تو حسرت می آورد
من به دنبال فتح قلب یک انسانم
آن زمان اوج من است
ودیگر
حسرت هیچ آسمانی را
نخواهم خورد
۱۳۷۸ کرج
پیروز باشی همراه
melbourne
شاعر معاصر: مسعود حاتمی

امداد جناب سلطان حسین صفوی

در دودمان صفوی خبر رسید فلان روستای نزدیک اصفهان سیل آمده است و کوهی ریزش نموده مردم ده روز است گرسنه اند چند روزی که گذشت شاه سلطان حسین مشغول خوردن غذا بود یاد آن روستا افتاد یکی از نزدیکان خود را با پنج محافظ فرستاد تا میزان خسارات آن روستا را وارسی کنند و نیازهای آنها را گزارش دهند تا نسخه ایی برای حل مشکل آن روستا پیچیده شود . چون به آن روستا رسیدند دیدند قشری از گِل و لای روستا را در بر گرفته و خانه ایی با سقف دیده نمی شود مردم رنجور بر زمین خود را می کشیدند و بوی مردار به مشام می رسید . از اسب پیاده شده و کمی در روستا گشتند فقر و بیچاره گی در حدی بود که کمک رسانی به آنها را بسیار سخت می کرد اشراف زاده گفت برگردیم و بگویم هیچ چیزی اینجا درست نیست و هر چه زودتر غذا و کمک بفرستند .

چون بازگشتند دیدند جماعتی در جایی که اسبها را بسته بودند جمع شده و چون آنها را دیدند می دویدند . خوب که نگاه کردند دیدند هر یک تکه گوشتی در دست گرفته و از آنها دور می شوند . مردم از گرسنگی اسبها را پاره پاره کرده و از استخوانها نیز نگذشته بودند . هوا نزدیک تاریکی بود در گوشه ایی نشستند تا فردا از همان راهی که آمده بودند باز گردند . شاه سلطان حسین آنشب خواب بدی دید و همان نیمه شب 200 سوار با زره کامل فرستاد به دنبال خویشاوند خویش ، چون سواران به روستا رسیدند صبح شده بود اشراف زاده نزدیک آنها شد و گفت آیا غذا و خوراکی به همراه خود آورده اید فرمانده سواران گفت خیر ، آمده ایم تا شما را سلامت برگردانیم .

اشراف زاده که شب تا به صبح ناله های آدمهای رو به مرگ را شنیده بود به سربازان گفت از اسبها پیاده شوید و با من بیایید سربازان پیاده شده و از همان جا عازم اصفهان شدند این در حالی بود که صدای اسبهایی که در حال پاره پاره شدن بودند از پشت سر شنیده می شد . ارد بزرگ اندیشمند کشورمان می گوید : برای آدمهای گرسنه ، هیچ نسخه ایی ، جای خوراک آنها را نمی گیرد .

می گویند شاه سلطان حسین پس از دیدن اشراف زاده با سواران پیاده و شنیدن مرگ و میر روستا دستور داد پرچم های سیاه همه جا نسب شود و آنقدر مشغول سوگواری بود که اگر باز هم صحبتهای آن اشراف زاده نبود مردم آن روستا را فراموش می ساخت .

یاسمین آتشی

http://irantarikh.mihanblog.com/