مغناطیس
مجله ادبی هنری گروه تئاتر هرمس
- مهره های شطرنج رو دوست دارم، اما از اینکه هدایت یه لشگر به دست منه، میترسم.حریفم خوب بازی نمیکنه. شاید چون اون این بازی رو خیلی بهتر از من بلده،اینطور فکر میکنم.از وزیر خوشم نمیاد اما بهم یاد داده اند که خیلی کارها میتونه بکنه. حیف که جلوش یه عالم سرباز وایستاده.تلاش میکنم تا دیرتر مات بشم.از تموم اینها نمیترسم. از این میترسم که وقتی که مات میشم، هنوز خیلی از مهره هامو حرکت نداده باشم. خدا کنه آخر این بازی به خیر تموم بشه.
۲- صداش، رفاقت همیشگی رو نداشت. خیلی سخت میشد توش صمیمیت قبل رو پیدا کرد. چشمهامو که بستم، دورها یه چیزایی دیدم که داشت از من دورتر میشد.اگه خودش اینطور خواسته، پس حرفی ندارم. فقط ایکاش خودش رو برای کارهای کوچیک و بی ارزشی که قبلا براش انجام دادم،مدیون نمیدونست. اون نمیدونه که اگه فکر میکنه مدیون منه(اگه اینطور فکر میکنه)، شاید برای سکوت من مدیونه.
۳- دوباره رفتم پیش سهراب. وقتی دلم خیلی پر میشه سر از اونجا در میارم.یا نه... وقتی حرف دارم و کسی نمیشنوه یا نمیخواد بشنوه ، کوله بارم رو بر میدارم.اونجا خوش نمیگذره، اما خوب میگذره. توی اونهمه همهمه، فرصتی بود تا من هم حرف بزنم.چقدر دلم میسوخت. چه صبوره ، سنگ سفید سهراب !
۴- آهای ! با توام !برگشت و به من نگاه کرد. دست و پام رو گم کردم.آخه اون هیچ وقت بر نمیگشت. چرا اینجوری نگاهم میکرد ؟ مگه به من بدهکار نیست ؟شاید من بهش بدهکارم ؟! اصلا چی میخواستم بگم ؟!- ببخشید ! مزاحم شدم ... شما کار خودتونو بکنید !برگشت و رفت و مثل همیشه، کار خودش رو کرد.و من هنوز یادم نمیاد چرا صداش کردم.به هرحال... باز صداش میکنم.****************************پایانچهارشنبه ٢٥ شهریور ۱۳۸۸ساعتمغناطیس /مجله ی ادبی هنری هرمسنویسنده : نوبسا نگران تنهایی های من نباش رفیق ! خیال میکنی غریبه ام، اما اینجا شهر من است.توی شهر من، پر از کوچه های پهن و درختهای بلنده که میشه شبها برحسب اتفاق، یکیشون رو کشف کردو توی تاریکی سری چرخوند و قصرهای کوچیک و بزرگش رو سیاحت کرد.شهری که میدونم اگه دیر بجنبم، همراه خیلیهای دیگه ،توش گم میشم و حتی اسمش رو هم فراموش میکنم.باکی نیست ...به حافظه ام و به خاطراتش اعتماد میکنمتا تحمل تنهاییها و رنگهای بی قافیه کوچه هاش برام راحتتر بشه.اما یک روز، شاید یک نفرین ... یا نه ...نفرین، تفریحی بیش نیستبرای خیالی خمیری شاید یک نخواستن...آره ... یک نخواستن ، هیولاهایی ساختند که حالا کابوس شبهای رخوت و خستگی من شده.هیولاهایی که از دیدن زخمهای یکدیگرو ناکار کردن و جویدن همدیگر سیرایی ندارند.شاید زندگی تا بوده واقعا همین بوده.با همه دیوها و هیولاهایش که حالا انگار از قصه ها دلزده شده اند.همه چیز انگار از یک نخواستن میاید.نخواستن برای بیرون رفتن از این شهرفرنگ که دیوارهای طلایی و قشنگش،روزی برق و جلایی داشت و حالا دیوارهای قهوه ای و زنگار گرفته،همه طرف ، باقی ماندهو اندک چشمانی که انتظار دیدن چهره ای از دریچه های این شهر فرنگ رابا تمام عمرشان تاخت میزنند.میگویند ... شهرفرنگی، در گوشه ای از همین شهر، برج میسازدو به اسم قصر میفروشد به من و شما.باید تا اسم شهرم فراموش نشده...باید با تمام خورده اراده های باقیمانده ...باید راهی به دریچه های این شهرفرنگ پیدا کنمتا پیش از پرواز، نگاهی از بیرون به این شهر بیندازمتا لااقل تمام خاطراتم را با مردمان این شهر مرور کرده باشم.خب... خدا را شکر دیگر غمی نیست....همه چیز بر وفق مراد است و خوب.گفتم که ... نگران تنهاییهای من نباش، رفیق !به قلم : نوبسا گروه تئاتر هر مس با ارسال متون خود در بخش صحنه ای وخیابانی
به دبیرخانه چهاردهمین جشنواره تئاتر استان تهران
حضور خود را در این جشنواره اعلام نمود
.اما یکی از از نکات قابل توجه باز گشت مجدد جواد اسماعیلی
به جشنواره تئاتر استانی می باشد
.جواد اسماعیلی که چندی پیش از انصراف و عدم حضور
در جشنواره تئاتر استانی خبر داده بود
.این بار قصد دارد تا بعد از وقفه ای چند ساله
باردیگر در این جشنواره شرکت کند
.اما دیگر نکته قابل توجه وبسیار مهم برای این گروه که در حال حاضر نیز
برای تمام اعضای این گروه بسیار مهم می باشد حضور
در ششمین جشنواره سراسری تئاتر ماه است
.اعضای این گروه در حال حاضر خود را برای مرحله بازبینی
این جشنواره که هفته آینده در تماشاخانه مهر خواهد بود آماده می کنند
.اعضای این گروه با تمرینات مستمر و تغییراتی چند در شیوه اجرایی قصد دارند
تا نمایش کشتی را بصورت کاملا" آماده در مرحله بازبینی
ششمین جشنواره تئاتر ماه ارائه کنند.
سهشنبه ٢٤ شهریور ۱۳۸۸
نویسنده : نوبسا
