شعری برای قیصر امین پور

خسته از این روزگار

در عهد نا مرادی ها

بیوفایی زمانه

در موی سپیدت

نشانی از جفای دوران است

در طراوت صبح هنگام

روح لطیفت موجی از

عشق را در دامن وجود

می پراکند

پروانه وار در کنج شب

به گرد شمع دوستان

والایی سرشتت را

نمودار می کند


شعری از فهیمه خراسانی