دوشعر از فرزانه شیدا: ● بد کردی ●●● به پای دل نشستم
●
دلم را در میان بودن و مردن رها کردی ...تو بد کردی
دلم را در میان بودن و مردن رها کردی ...تو بد کردی
امیدم را گرفتی از دل و برمن جفا کردی ... تو بد کردی
من از خود هم دگر حتی.... نمی خواهم دگر چیزی
تو اما آمدی ... روحم فنا کردی ... تو بد کردی
نمی پرسم دگر ازتو... چرا با من چنین کردی
فقط این را بدان در حق م یارا خطا کردی ...تو بد کردی
اگر دلبسته ام برتو... نه ا ز تنهائی دل بود
ترا همراه دل کرد....م تو اما دل رها کردی ...تو بد کردی
تو بد کردی تو بد کردی
ف . شیدا
●●●
برا ی بتو رسیدن .... فاصله اگر زیاده
منکه راه افتاده بودم ...با دلی عاشق و ساده
میدونستم راه رفتن ...شباوُ روزائی داره
حالا عمریه براهم ... گرچه با پای پیاده
نمیخواد برام بخونی... قصه های عاشقونه
دل خودش تو راه رفتن ... شعرعاشقی میخونه
آره اینو قلب عاشق ...توی خلوتش میدونه
که اگه تُو راهِ عشقه ... ته جاده، بی نشونه !
باور بتو رسیدن توی رویا هم محاله
همه آرزو یا خوابه همه وهم , و خیاله!
ولی دل چاره نداره ...رفتنش دست خودش نیست...
میره با اینکه میدونه... زندگیش رو به زواله
گریه ها کجا نشستین??? راه اشکامو بگیرین...؟
باز بیاین بروی چهره ... باز پای غمم بمیرین!
آخه دل داره میمره.... بسکه غصه هاش زیاده...
میدونم که بادل من ... شما هم، یه جور اسیرین
من همه بغضای تلخو ... گرچه هر لحظه شکستم
با دلو خواسته قلبم .... عهدای زیادی بستم
بخودم گفتم و گفتم ....راه عاشقی قشنگه
ای خدا کجای کارم ؟! وقتی پای دل نشستم !
حالا توی آینه ی غم ...دوتا چشم زار و خسته ست
توی سینه اش جای اون دل .... طپش دلی شکسته ست
پای دل اگر نشسته .... پاش همه عمرشو داده
هنوزم بپای این دل.... دست وپاش همیشه بسته س
جلو روش یه جاده راهه.... ته جاده تو غباره...
خود قلبمم میدونه .... دیگه اینجا کم میاره!
...توی تنهائیش تو راهه ...توی روزاش بی پناهه....
خوبه تُو خلوت شبهاش.... ستاره « ماهشو» داره
دل ما مگه بخیله!! خوش باشین مردم دنیا...
ای ستاره عاشقی کن با« ماهت » برو تُو ابرا
ما میریم پای پیاده .... آخه رومونم زیاده
میزنیم دل رو به دریا .... یا میریم بسوی صحرا
برا ی بتو رسیدن....فاصله اگر زیاده.... منکه عمری توی راهم .....با دلی عاشق و ساده .
فرزانه شیدا
نظرات