سمیرا کشاورز : خاطره هایم

خاطره هایم مچاله شده اند

آهنگ گوش می کنم

گاه

بیرون می روم

گاه

فقط عکس ها را می بینم

گاه

زل می زنم .....

به خاطره هایم که دیگر مچاله شده اند

به عکس هایمان که دیگر خاطره شده اند

مردی دارد می خواند:

"بهت نگفتم تا حالا

اینکه چقدد دوست دارم..."


http://sazidigar.blogfa.com/post-5.aspx

سمیرا کشاورز : خاطره ای در درونم است

خاطره ای در درونم است

چون سنگی سپید درون چاهی

سر ستیز با آن ندارم توانش را نیز:

برایم شادی است و اندوه.

در چشمانم اگر خیره شود کسی

آن را خواهد دید

غمگین تر از آنی خواهد شد

که داستانی اندوه زا شنیده است.

می دانم خدایان انسان را

بدل به شیی ی کنند بی آنکه روح را از او بر گیرند.

تو نیز بدل به سنگی شده ای در درون من

تا اندوه را جاودانه سازی.

آنا آخماتووا

.

.

.

http://sazidigar.blogfa.com/post-6.aspx

سمیرا کشاورز : گاهی آنقدر دلم می گیرد

گاهی آنقدر دلم می گیرد

که دگر یارایم نیست

با تو حرفی باشم

از تو شعری باشم

در تو جاری باشم

ای خدای زیبا

گاهی آنقدر نگاهم خسته است

که دگر حتا تو

که دگر حتا تو

.

.

.

نه نمی گویم بد

خوب می گفت دلی تنگ چو من

"بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم"!!

و من اکنون دلم تب دارد

دلم غمگین است

دلم غم دارد

تب دارد

تب

دارد

.

.

.

!!


http://sazidigar.blogfa.com/post-7.aspx

سمیرا کشاورز : مرگ...

مرگ

این ناباور ناگهان

این آخرین دشنه زمان

این سکوت بی پایان

این راز همیشگی نهان

در بستری از خاک و سنگ و زمین و ابر و آسمان...

مرگ

آغازی شاید و پایانی باید

مرگ

آخرین زمزمه های سرخوش و اشکهای ناخوش...

پیاله ای را ماندکه نوشیدنش با لبانی بسته هم خواهدشدن!

مرگ

سردوخموش وبی نگاه

در واپسین شام و آخرین صباح

مرگ

بیگانه با تن و آشنای روح

بالی به وسعت پروازی بزرگ و دری مفتوح!

مرگ

کلامی سرد،باوری تلخ،اشکی آشکار

دردی در گلو،اخمی در صدا،نفرین روزگار

مرگ

خواهر عشق،مادر زندگی،برادر روح

پدر دنیای مقبوح!

مرگ

.

.

.

برگرفته از :
http://sazidigar.blogfa.com/post-8.aspx