قلب ايران من

به نقـش دلـم نقش یک گربه بود
که هرکـس زآن قـوّت اورا ربود!
سـخن از دلـم بود وُ ایران من
که شـد همـچواین قلب ویران من
بگفتنداین گربه بس بی حیاست
به پای محـبت بسی بی وفاسـت
روایت به تاریخ ما این نبود
وگر اجنبی پا به ایران گشود

قـدم در قـدم گفـته تاریخ ما
که دشمــن شده در جهان میخ ما!
چو ایران ندارد ز هرکس هـراس
شمـال وجنوبـش ویا تُرک و فارس
ز کُرد وُ زایرانی وهرکه هـست
همـین مردمی پای ایران نـشست!

جوانـش چو ایرانی با خـداسـت
حساب وکتابـش ز کافر جـداسـت
وگر گربه ایم وُ دراین سرزمین
دراین جایگه، حـرمت خود ببین
توایرانی وُ قـلب تو آریاسـت
حــساب تو ازکل عالـم جـداسـت

چوگفتی منم مـرد ایران زمـین
ویا شیر زن ؛ مام ؛ وُ همپای دین
به ایران خـود قلـب آزاده باش
که ایران نبیند ز دشمــن خـراش
وگر رفته راهی ، مـشو خوار وپست
که ایران نگاهش به دسـت تو اسـت!
منو تواگــر درجهان ما شـویم
به عــشق و محـبت اهورا شـویم

فرزانه شیدا/یکشنبه 21 تير 1388