آنچه پنهان است ...

پــشت دوازهای ســـــکــوت:

مانده دردی که در درون خـفتــه

با ســخن های تلخ و ناگفـتــــه

همـره صـد فـغان و صــد بیــداد

از دلــی بیـــــقرار و آشـــفــته

پـشــت دروازه های خــامـوشـی:

مانده اشکی چو چشمه جوشنده

گـــریه های مـــیان هـــر خـــــنده

بغـض تلخــی که بسته راه نفـس

خــسته جانــی ز غـــصه آکـــنده

پـشـت این دیده های اشــک آلـود:

مــانــده دردی زقلــب غــــم دیده

صـــد شــراره ز قلـــب رنجـــــیده

اشــک جـوشـانـــی از پـی روزن

غـم صــدائــی به سینــه پـیچیده

پـشـت این بیـــصدا لـب بــســته:

قصــه هــای ز قـــــلب وامـــانده

سـر گذشتــی غمیـن و ناخـ وانده

پا فتـاده تنــی ز غـــم ســــوزان

غـــمدلــی ناتـــوان و درمـــــانده

آری انــدر ورای هـــر چــــیــزی:

راز هــای نـهــفته بسیــار اسـت

انــدرون دلان چـه بیــما ر اســت

در شـب بیــصدا ی خـاموشـی

دیـده هائی ز غـصه بیـدار اســت

آری آن رازهـــای پــــــنهانــی:

در درون در خــفا شـده مـدفـون

آن دل غـم کـــــــشیده محـزون

گریه ها در درون شــود جــاری

سینه گشتـه ز غصه ها پرخـون

آری ..آری همیشه پنـــهان است:

اشـــکها ،گـریه ها، سخن، فـریاد

از هــمین ها دلـــی رود بـر باد

تا که هستی کسی بیادت نیست

مـــرگ تـــو آورد تــــرا بـــر یاد


فرزانه شیدا