آموزش و پرورش امروز ما ، ناهمگون ، پلشت و ناکار است

آه از از آنروز..

آه از آن روز که قلبم لرزید

همچو آن سنگ که افتاد به آب

کوه عشقی زدرون شعله ونا ّر

که بدریای دلم شد پرتاب

روحم از آتش دل سوزان شد

دلم از شور وشر عشق مذاّب

گیج از آن جام پر از باده ی مهر

مست از آن گرمی پر شور شراب

بی خبر از خود واز هرچه که بود

باتو در عالم بیداری و خواب

بر سبکبال پر عشق سوار

با تو از مهر ومحبت سیراب

در تو جویاگر هستی و امید

با تو پید ا شده ای هستی یاب

آن نگاهت به زبان گوئی عشق

برهمه پرسش من بود جواب

زندگی با تو مرا شور و نشاط

بی تو بی روح تر از عکس به قاب!

بی خــبر از غم دوری و فراق

بی خبر زآنکه همه بوده سراب
...
هجــر تو آمد و ویرانم کرد

دل شکستم بدمی همچو حباب

د ل ِ گریان شده در سوز فراق

در غم و حسرت تو گشته کباب

رفتی ازخانه ی من، بی منو وعشق

رفتی از دیده ی من همچو شهاب!

بی تو در خانه ی اندوه و فراق

من فقط ماندم واندوه وعذاب

آمدی دیر و شتابان رفتی

دل فنا کردی ورفتی به شتاب

باتو دل ، خانه ی گلهای امید

بی تو یک کلبه مخروب وخراب

دل هجران زده بیمار فراق

در طپشهای مداوم بی تاب

همچنان دیده بدر دوخته چشم

کرده هر ثانیه را بی تو حساب!

بیش از این نیست دگر قدرت دل

مُردم آخر! دل ما را دریاب


۱۳۶۳/۳/۲۵

جمعه خرداد ماه

سروده ی فـرزانه شــیدا