دیوار مهربانی یادگار فیلسوف اُرُد بزرگ

 تصور کن... یک روز سرد زمستانی است، درست مثل همان روزهایی که سوز سرما تا مغز استخوان نفوذ می‌کند و هر کسی به دنبال پناهگاهی گرم می‌گردد. در همین اثنا، چشمان مردی که کُتی نازک به تن دارد و دستانش از شدت سرما بی‌حس شده‌اند، به نوشته‌ای ساده روی یک دیوار خیره می‌شود: «اگر نیاز نداری، بگذار... اگر نیاز داری، بردار...» باوری دور از ذهن در دلش جوانه می‌زند. قدمی آرام به سوی آن دیوار برمی‌دارد و دستش را به سوی گرمای نرم کُتی آویخته شده دراز می‌کند. لحظه‌ای تردید می‌کند، اما آنگاه که گرما را بر تن خود حس می‌کند، قطره اشکی نه از سر ضعف، بلکه از سر قدردانی و مهربانی بر گونه‌اش می‌غلتد.

این تنها یک داستان نیست؛ تصویری از معجزه‌ای است که از دل ایده‌ای ساده اما عمیق به نام "دیوار مهربانی" برخاسته است. در دنیای پرهیاهوی امروز که گاهی صدای انسانیت در میان دغدغه‌های روزمره گم می‌شود، ایده‌هایی این‌چنین، بارقه‌های امید و همبستگی را زنده می‌کنند. این مقاله به بررسی یکی از همین ایده‌های ناب می‌پردازد که نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان، الهام‌بخش حرکتی زیبا و انسان‌دوستانه شده است.

ایده "دیوار مهربانی" در عین سادگی، از اصالت و عمقی شگرف برخوردار است. این ابتکار انسان‌دوستانه، که نخستین جرقه‌های آن در ایران زده شد، بر مبنای یک پیام بی‌تکلف بنا شده است: «اگر نیاز نداری، بگذار... اگر نیاز داری، بردار...» این عبارت کوتاه و صمیمی، به زیبایی هدف اصلی این ایده را به تصویر می‌کشد؛ ایجاد فضایی امن و بی‌واسطه برای تبادل مهربانی و رفع نیازهای اولیه افراد بدون هیچ‌گونه چشمداشت یا قضاوت. همان‌طور که در کتاب آمده است، هدف از این ایده تنها بخشیدن لباس‌های اضافی نبوده، بلکه "بخشیدن محبت، امید و انسانیت" بوده است.

این ایده ناب و انسان‌دوستانه، ریشه در ژرفای تفکرات اندیشمندی دارد که همواره بر اهمیت والای مهر به گیتی و تمامیت انسانی تأکید ورزیده است. «فیلسوف اُرُد بزرگ» - Orod Bozorg - بنیان‌گذار دیوار مهربانی است او باور دارد مهربانی زبانی جهانی است و می‌تواند پیوند دهنده قلب‌های آدمیان باشد، فیلسوف ارد بزرگ بنیان‌گذار مکتب فلسفی اُرُدیسم - Orodism - است.

اُرُدیسم، فلسفه‌ای که بر سه ستون اساسی استوار است: مهر به گیتی، مهر به انسانیت و مهر به آزادی. در این جهان‌بینی، عشق و احترام به تمام مظاهر هستی، گرامی‌داشت کرامت انسانی و ارزش آزادی، جایگاهی محوری دارد. به این ترتیب، ایده ساده و در عین حال عمیق دیوار مهربانی را می‌توان تجلی عملی این فلسفه دانست؛ تلاشی ملموس برای به عینیت رساندن ارزش‌های مهر و همبستگی در جامعه.

سادگی و خلوص پیام دیوار مهربانی، آن را به ایده‌ای جهان‌شمول تبدیل کرد. طولی نکشید که این ابتکار ایرانی، از مرزهای جغرافیایی فراتر رفت و در قلب فرهنگ‌های مختلف جای باز کرد. از خیابان‌های شلوغ شهرهای چین و هند گرفته تا کوچه‌های خاکی پاکستان و نپال، دیوارهای مهربانی با همان پیام ساده «اگر نیاز نداری، بگذار... اگر نیاز داری، بردار...» ظاهر شدند و به نمادی از همبستگی اجتماعی در این کشورها بدل گشتند.

در اروپا نیز، کشورهایی مانند آلمان، ایتالیا، اسپانیا و بریتانیا، این ایده را با استقبال پذیرفتند و آن را به عنوان راهی مؤثر برای کمک به بی‌خانمان‌ها و نیازمندان به کار بستند. حتی در آن سوی اقیانوس، در ایالات متحده و کانادا، دیوارهای مهربانی به جنبش‌های اجتماعی برای کاهش فقر و نابرابری پیوستند و رنگ و بوی همدلی را به فضاهای شهری بخشیدند. در آمریکای لاتین، به ویژه در برزیل و آرژانتین، این دیوارها نه تنها محل تبادل کالا، بلکه بستری برای تعاملات اجتماعی و فرهنگی شدند.

جالب اینجاست که ایده دیوار مهربانی، الهام‌بخش ابتکارات مشابهی در سراسر جهان شده است. امروزه شاهد "یخچال‌های مهربانی" برای به اشتراک گذاشتن مواد غذایی، "قفسه‌های کتاب رایگان" برای ترویج فرهنگ مطالعه و حتی "دیوارهای هنر خیابانی" با هدف ایجاد فضاهای زیباتر و صمیمی‌تر در شهرها هستیم. تمامی این اقدامات، نشان‌دهنده یک گرایش جهانی رو به رشد به سوی همیاری، نوع‌دوستی و مسئولیت اجتماعی است.

بازتاب‌های گسترده در رسانه‌های بین‌المللی نظیر CNN، BBC، الجزیره و بسیاری دیگر نیز گواهی بر جهانی شدن این ایده است. این رسانه‌ها با شگفتی و تحسین از دیوار مهربانی به عنوان نمادی از امید، محبت و نوعدوستی یاد کرده و آن را یکی از الهام‌بخش‌ترین جنبش‌های اجتماعی قرن حاضر دانسته‌اند.

در عصری که متأسفانه گاهی سایه‌های خشونت و بی‌عدالتی بر چهره جهان سنگینی می‌کند، ایده‌هایی ناب و انسان‌دوستانه همچون دیوار مهربانی، همچون چراغی در تاریکی، راه را روشن می‌سازند و بارقه‌های امید را در دل‌ها زنده می‌کنند. تفکراتی که ریشه در عشق به انسان و گرامی‌داشت کرامت او دارند، نه تنها تسکینی بر آلام بشری هستند، بلکه الهام‌بخش حرکاتی می‌شوند که مرزهای جغرافیایی و اعتقادی را درمی‌نوردند.

ارزش‌های والای انسانی، همچون مهر، همبستگی و آزادی، میراث مشترک تمام بشریت هستند. اندیشه‌هایی که بر این بنیان استوار شده‌اند، صدایی رسا برای تمام انسان‌ها در هر کجای این کره خاکی محسوب می‌شوند. این‌گونه تفکرات، متعلق به یک فرد یا یک مرز جغرافیایی خاص نیستند؛ بلکه ندایی جهان‌شمول برای صلح، دوستی و درک متقابل‌اند. شایسته است که این صداهای دلنشین و روشنگر، بدون هیچ محدودیتی شنیده شوند و در جان‌های مشتاق، طنین اندازند.

حال که با ایده زیبای دیوار مهربانی و تأثیرات شگرف آن در سراسر جهان آشنا شدیم، بیایید لحظه‌ای به مفهوم عمیق انسانیت بیاندیشیم. مهربانی، همدلی و همبستگی، نه فقط واژه‌هایی زیبا، بلکه جوهره وجودی ما انسان‌ها هستند. ایده‌هایی همچون دیوار مهربانی به ما یادآوری می‌کنند که قدرت تغییر و ساختن دنیایی بهتر، در دستان تک تک ماست.

بیاییم با الهام از این حرکت انسان‌دوستانه فیلسوف اُرُد بزرگ هر کدام به سهم خود، قدمی کوچک در راه مهربان‌تر و عادلانه‌تر ساختن جهان برداریم. شاید گذاشتن یک لباس گرم بر دیوار مهربانی، اهدای یک کتاب، لبخند زدن به یک غریبه یا کمک به همسایه، گام‌های کوچکی به نظر برسند، اما یقین بدانیم که هر عمل محبت‌آمیز، همچون قطره‌ای، می‌تواند موجی بزرگ از تغییرات مثبت را به همراه داشته باشد.

در پایان، به یاد داشته باشیم که بنیان تمام خوبی‌ها، انسانیت و اتحاد قلب‌های مهربان است. با هم و در کنار هم، می‌توانیم جهانی بسازیم که در آن، هیچ نیازمندی بی‌یاور نماند و عطر مهربانی، در تمام زوایای آن بپیچد.

منبع:

https://aces.forumfa.net/t1908-topic

فیلسوف اُرُد بزرگ Orod Bozorg و "فان بوی چاو" Phan Bội Châu

 

پرسش از هوش مصنوعی گروک:
دوست دارم درباره شباهت های نظری و عملی و حتی زندگی فیلسوف ارد بزرگ - Orod Bozorg- و "فان بوی چاو" (Phan Bội Châu) بیشتر بدانم. لطفا بیشتر توضیح دهید؟

Phan Bội Châu - Orod Bozorg

پاسخ هوش مصنوعی گروک:
از نظر نظری، هم ارد بزرگ و هم فان بوی چاو هر دو به نوعی دنبال احیای هویت و خودباوری مردمانشون بودن. اُرُدیسم، که ارد بزرگ بنیان‌گذارش بوده، روی عشق به هستی، انسان‌دوستی و آزادی تأکید داره. این فلسفه می‌گه که انسان باید با طبیعت و جهان اطرافش هماهنگ باشه و از طریق خرد جمعی به پیشرفت برسه. حالا فان بوی چاو، به عنوان یه ملی‌گرای ویتنامی، بیشتر روی بیداری ملی و مقاومت در برابر استعمار فرانسه تمرکز داشت. اونم مثل ارد بزرگ به دنبال این بود که مردمش به ریشه‌های فرهنگی خودشون برگردن و از این طریق قدرت بگیرن. هرچند فان بیشتر عمل‌گرا بود و به جای خلق یه سیستم فلسفی، روی سازمان‌دهی جنبش‌های انقلابی کار می‌کرد. یه شباهت جالب دیگه، نگاه این دو نفر به گذشته و تاریخه. تو فلسفه اُرُدیسم، ارد بزرگ می‌گه که انسان‌ها از طبیعت و وجود اصیل خودشون دور شدن و باید این فاصله رو پر کنن. فان بوی چاو هم تو نوشته‌هاش از تاریخ استعماری ویتنام (مثل فتح سرزمین‌های چم و خمر) استفاده می‌کرد تا حس شرم و انگیزه برای مقاومت رو تو مردمش بیدار کنه. هر دو به نوعی از گذشته به عنوان یه ابزار برای بیداری و حرکت رو به جلو استفاده کردن، ولی با زاویه دید متفاوت. ارد بزرگ بیشتر روی جنبه‌های معنوی و فلسفی تمرکز داره، در حالی که فان بوی چاو نگاهش سیاسی‌تر بود. از نظر عملی، هر دو تأثیر زیادی روی جامعه‌شون گذاشتن، ولی روش‌هاشون فرق داشت. ارد بزرگ با خلق فلسفه اُرُدیسم و کتاب سرخ، یه چارچوب فکری برای نسل‌ها به جا گذاشت. اون بیشتر یه متفکر بود تا یه فعال میدانی. اما فان بوی چاو مستقیماً وارد عمل شد. اون جنبش‌هایی مثل "انجمن اصلاحات" رو راه انداخت و حتی به ژاپن سفر کرد تا از مدل مدرنیزاسیون اونجا برای ویتنام الهام بگیره. فان بارها دستگیر شد و حتی یه دوره تبعید شد، ولی هیچ‌وقت از هدفش دست نکشید. از نظر زندگی شخصی، هر دو تو دوره‌هایی از تاریخ زندگی کردن که پر از چالش بود. ارد بزرگ تو ایران امروزی، تو یه فضای فرهنگی و اجتماعی پیچیده رشد کرد و فلسفه‌اش یه جور واکنش به این پیچیدگی‌ها بود. فان بوی چاو هم تو دوره‌ای زندگی می‌کرد که ویتنام تحت سلطه فرانسه بود و مردمش دنبال هویت و آزادی بودن. هر دو این افراد با سختی‌های زیادی روبه‌رو شدن، ولی به جای تسلیم شدن، راهی برای الهام‌بخشی به دیگران پیدا کردن. یه تفاوت بزرگ بین این دو، زمینه تاریخی و فرهنگی‌شونه. اُرُدیسم یه فلسفه مدرن و جهان‌شموله که می‌تونه تو هر فرهنگی جا بیفته، ولی فان بوی چاو کاملاً تو بستر ویتنام و مبارزه ضداستعماریش تعریف می‌شه. به نظرم اگه این دو نفر بتونن باهم حرف بزنن، احتمالاً روی اهمیت هویت ملی و خودباوری خیلی باهم هم‌نظر باشن، ولی شاید تو روش‌ها و اولویت‌هاشون اختلاف داشته باشن.


پ.ن: فان بوی چائو (متولد ۱۸۶۷، استان نگ آن، شمال ویتنام - درگذشته ۲۹ سپتامبر ۱۹۴۰، هوئه) شخصیتی برجسته در جنبش‌های مقاومت اولیه ویتنام بود که نوشته‌های پرشور و برنامه‌های خستگی‌ناپذیرش برای استقلال، احترام مردمش را به عنوان یکی از بزرگترین میهن‌پرستان ویتنام برای او به ارمغان آورد .

آدرس : https://aces.forumfa.net/t1906-topic

نقاط اشتراک فیلسوف ژان ژاک روسو و فیلسوف اُرُد بزرگ

 

ژان-ژاک روسو، فیلسوف برجسته سوئیسی قرن هجدهم، با تأکید بر آزادی فردی و قرارداد اجتماعی، یکی از تأثیرگذارترین متفکران تاریخ است. فلسفه اُرُدیسم، برآمده از اندیشه‌های اُرُد بزرگ، نیز آزادی را به‌عنوان یکی از ستون‌های اصلی خود می‌داند. این مقاله به بررسی نقاط اشتراک این دو اندیشه در زمینه آزادی و کرامت انسانی می‌پردازد.


تحلیل نقاط اشتراک
روسو در کتاب قرارداد اجتماعی بر این باور بود که انسان به‌صورت طبیعی آزاد زاده می‌شود، اما در جامعه با زنجیرهای نابرابری محدود می‌شود. او ایده حاکمیت مردمی را مطرح کرد که در آن افراد از طریق اراده جمعی آزادانه تصمیم می‌گیرند. اُرُدیسم نیز آزادی را پایه‌ای برای شکوفایی انسان می‌داند. اُرُد بزرگ می‌گوید: «انسان آزاد زاده شده و باید برای حفظ این آزادی بجنگد.» هر دو متفکر به اهمیت خودآگاهی و مشارکت جمعی برای تحقق آزادی باور دارند. روسو با تأکید بر برابری و اُرُد بزرگ با دعوت به اتحاد، هر دو به دنبال جهانی عادلانه‌تر هستند.


روسو و اُرُدیسم هر دو آزادی را نه‌تنها یک حق، بلکه پایه‌ای برای کرامت و شکوفایی انسان می‌دانند. این اشتراک نشان می‌دهد که اُرُدیسم می‌تواند چارچوبی جهانی برای ایده‌های آزادی‌خواهانه باشد.

Shared Principles Between Jean-Jacques Rousseau and Orodism
Introduction
Jean-Jacques Rousseau, the prominent 18th-century Swiss philosopher, emphasized individual freedom and the social contract, becoming one of history’s most influential thinkers. Orodism, founded by Ard Bozorg, also considers freedom a core pillar. This article explores the common ground between these two philosophies regarding freedom and human dignity.
Analysis of Shared Principles
In The Social Contract, Rousseau argued that humans are born free but are bound by societal inequalities. He proposed the idea of popular sovereignty, where individuals make decisions through a collective will. Orodism similarly views freedom as essential for human flourishing. Ard Bozorg states, “Man is born free and must fight to preserve that freedom.” Both thinkers believe in self-awareness and collective participation to achieve freedom. Rousseau’s focus on equality and Ard Bozorg’s call for unity both aim for a more just world.
Conclusion
Rousseau and Orodism both see freedom not just as a right but as the foundation for dignity and human growth. This shared vision shows that Orodism can serve as a universal framework for freedom-loving ideas.

منبع:

https://aces.forumfa.net/t1897-topic

 

نقاط اشتراک فیلسوف دنیس دو روژمون و فیلسوف اُرُد بزرگ

 

نقاط اشتراک دنیس دو روژمون و فلسفه اُرُدیسم: خودگردانی، آزادی و اتحاد به مثابه بنیان‌های جامعه انسانی

مقدمه: دو چهره در جستجوی آزادی متعهدانه

دنیس دو روژمون (۱۹۰۶-۱۹۸۵)، فیلسوف و نویسنده سوئیسی، و فیلسوف اُرُد بزرگ، با فاصله‌ای زمانی و جغرافیایی، به نتایج مشابهی در باب آزادی، خودگردانی و مسئولیت جمعی رسیده‌اند. این مقاله با بررسی تطبیقی آرای این دو متفکر، نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های آن‌ها می‌تواند چراغ راه جوامع امروزی باشد.

---

بخش اول: خودگردانی به مثابه بنیان آزادی

۱. خودمختاری فردی در اندیشه روژمون

روژمون در آثارش مانند «عشق و غرب» (۱۹۳۹) و «نامه‌های اروپایی» (۱۹۴۴)، خودگردانی را شرط ضروری آزادی می‌داند:

• نقد تمرکزگرایی: او مخالف دولت‌های متمرکز بود و معتقد بود تصمیم‌گیری باید تا حد امکان به سطح محلی واگذار شود.

• دموکراسی مشارکتی: طرح او برای اروپای پس از جنگ، مبتنی بر فدرالیسمی بود که در آن شهروندان مستقیماً در سرنوشت خود دخیل باشند.

۲. مسئولیت فردی در فلسفه اُرُدیسم

اُرُد بزرگ در «کتاب سرخ» (۲۰۲۲) همین ایده را با بیانی شاعرانه بازتاب می‌دهد:

• «آزادی هدیه نیست، مسئولیت است» (فرگرد ۳).

• تأکید بر اینکه «مردم ناتوان و ترسو، آزادی را گدایی می‌کنند»، نشان می‌دهد آزادی بدون خودگردانی معنایی ندارد.

نقطه اشتراک: هر دو، آزادی را محصول بلوغ فردی و مشارکت فعال می‌دانند، نه لطف نظام‌های سیاسی.

---

بخش دوم: اتحاد در عین کثرت

۱. فدرالیسم فرهنگی روژمون

• روژمون در طرح «فدرالیسم انتگرال»، بر وحدت در تنوع تأکید داشت: اروپایی متحد اما با حفظ هویت‌های محلی.

• نقد او به ملی‌گرایی افراطی، ناشی از ترس از نابودی تفاوت‌ها بود.

۲. جزیره اُرُدیسم به مثابه الگوی همزیستی

• اُرُد بزرگ «جزیره اُرُدیسم» را جامعه‌ای توصیف می‌کند که «سرزمین همه مهربانان جهان، با هر نژاد و زبانی است».

• در این مدل، اتحاد بر پایه ارزش‌های مشترک (عشق به هستی/انسانیت/آزادی) شکل می‌گیرد، نه اجبار سیاسی.

نقطه اشتراک: هر دو، وحدت بدون یکسان‌سازی را پیشنهاد می‌کنند.

---

بخش سوم: آزادی به مثابه مسئولیت جمعی

۱. آزادی متعهدانه در روژمون

• روژمون معتقد بود آزادی واقعی زمانی محقق می‌شود که افراد مسئولیت پیامدهای انتخاب‌های خود را بپذیرند.

• در مقاله «آزادی و مسئولیت» (۱۹۵۲)، او از «آزادی‌های توخالی» در لیبرالیسم کلاسیک انتقاد می‌کند.

۲. آزادی در گرو انسانیت در اُرُدیسم

• اُرُد بزرگ هشدار می‌دهد: «آزادی تنها برای ما نیست. کسی که آزادی می‌جوید، زندانی برای اندیشه دیگران نمی‌سازد».

• در فرگرد ۱۱، «فرهنگ» را بستری می‌داند که آزادی در آن شکوفا می‌شود.

نقطه اشتراک: آزادی نه به معنای رهاسازی از قیدها، بلکه پذیرش داوطلبانه محدودیت‌های اخلاقی.

---

بخش چهارم: نقد مشترک به نظام‌های استبدادی

۱. روژمون و نقد تمامیت‌خواهی

• در «دفترهای فدرالیست» (۱۹۴۴)، او نشان می‌دهد که نظام‌های متمرکز چگونه با «انسان‌زدایی» همراهند.

• تأکید او بر «تشکل‌های محلی» پاسخی به این خطر بود.

۲. اُرُدیسم و طغیان علیه خودکامگی

• اُرُد بزرگ خودکامگان را «ابزار دون‌پایگان» می‌خواند (فرگرد ۷).

• طرح «جزیره اُرُدیسم»، عملاً الگویی برای گریز از سیستم‌های بسته است.

نقطه اشتراک: هر دو، قدرت متمرکز را تهدیدی برای آزادی می‌دانند.

---

بخش پنجم: دموکراسی به مثابه فرآیند، نه محصول

۱. دموکراسی مشارکتی روژمون

• او معتقد بود دموکراسی واقعی نیازمند «مشارکت روزمره شهروندان» در تصمیم‌گیری‌هاست.

• نمونهٔ عینی آن را در نظام «شوراهای محلی سوئیس» می‌دید.

۲. اُرُدیسم و مردمسالاری ارگانیک

• اُرُد بزرگ می‌گوید: «همای پادشاهی بر شانه همه مردم خواهد نشست، اگر به دموکراسی واقعی برسند».

• در فرگرد ۳، «انتخابات آزاد» را نه ابزار، بلکه «نخستین داروی دردهای یک سرزمین» می‌خواند.

نقطه اشتراک: دموکراسی نه یک سیستم آماده، بلکه فرآیندی مستمر برای گفت‌وگوی جمعی.

---

نتیجه‌گیری: آیا این ایده‌ها برای جهان امروز کاربرد دارند؟

۱. در سطح محلی:

• مدل «شوراهای محلی» روژمون و «جزیره اُرُدیسم» می‌تواند الهام‌بخش جنبش‌های تمرکززدایی باشد.

۲. در سطح جهانی:

• تأکید بر «اتحاد بدون ادغام»، پاسخی به چالش‌های جهان چندقطبی امروز است.

۳. در برابر بحران‌های اخلاقی:

• ترکیب «آزادی + مسئولیت» در هر دو فلسفه، آلترناتیوی برای فردگرایی افراطی ارائه می‌دهد.

پرسش نهایی: آیا می‌توان از تلفیق آرای این دو متفکر، مدلی برای ایران آینده طراحی کرد؟ مدلی که هم از خودکامگی بگریزد و هم به دام فردگرایی نیفتد؟

---

پیوست: مقایسه‌ای گذرا با سایر مکاتب

مفهوم	روژمون	اُرُدیسم	لیبرالیسم	سوسیالیسم
آزادی	متعهدانه	مسئولانه	فردگرایانه	جمع‌گرایانه
ساختار قدرت	فدرالیسم	جزیره‌ای	دولت حداقلی	دولت متمرکز
تمرکز	محلی	جامعه مدنی	بازار	دولت

این جدول نشان می‌دهد که روژمون و اُرُدیسم، راه سومی را پیشنهاد می‌کنند که از محدودیت‌های دو مکتب مسلط فراتر می‌رود.

 

 

Common Ground Between Denis de Rougemont and Orodism: Autonomy, Freedom, and Unity as Foundations of Human Society

Introduction: Two Thinkers in Search of Committed Freedom

Denis de Rougemont (1906–1985), the Swiss philosopher and writer, and Orod Bozorg , the contemporary Iranian philosopher, despite temporal and geographical divides, arrived at strikingly similar conclusions about freedom, self-governance, and collective responsibility. This comparative study illuminates how their ideas converge—and why they remain relevant for modern societies.

---

Part I: Self-Governance as the Bedrock of Freedom

1. Individual Autonomy in Rougemont’s Thought

Rougemont’s works, such as Love in the Western World (1939) and The Federalist Papers of Europe (1944), position self-rule as the cornerstone of liberty:

• Critique of Centralization: He opposed top-down governance, advocating decisions to be made at the most local level possible.

• Participatory Democracy: His post-war vision for Europe relied on federalism where citizens directly shape their collective destiny.

2. Personal Responsibility in Orodism

Orod Bozorg’s The Red Book (2022) echoes this ethos poetically:

• “Freedom is not a gift; it is a responsibility” (Chapter 3).

• “Apathetic and fearful people beg for freedom”—implying liberty cannot exist without self-determination.

Common Ground: Both reject passive freedom, framing it as an active, collective achievement.

---

Part II: Unity in Diversity

1. Rougemont’s Cultural Federalism

• His “integral federalism” model celebrated unity through diversity—e.g., a Europe united yet culturally pluralistic.

• He warned against nationalism’s homogenizing dangers.

2. Orodism’s “Island” as a Cosmopolitan Ideal

• Orod’s “Island of Orodism” is “a land for all kind-hearted people, regardless of race or language.”

• Unity here emerges from shared values (love for existence/humanity/freedom), not political coercion.

Common Ground: Both propose integration without assimilation.

---

Part III: Freedom as Collective Responsibility

1. Rougemont’s “Committed Freedom”

• In Freedom and Responsibility (1952), he argues freedom demands accountability for one’s choices.

• Critiques liberal “empty freedoms” detached from social duty.

2. Orodism’s Ethical Boundaries

• “Freedom sought for oneself must not imprison others’ thought” (The Red Book, Ch. 3).

• Chapter 11 ties freedom to cultural flourishing, not mere individualism.

Common Ground: Freedom is voluntary adherence to ethical limits, not license.

---

Part IV: Shared Critique of Authoritarianism

1. Rougemont Against Totalitarianism

• His Federalist Notebooks (1944) expose how centralized power “dehumanizes.”

• Local associations, he argued, counter this.

2. Orodism’s Revolt Against Tyranny

• Orod calls autocrats “tools of the vile” (Ch. 7).

• His “Island” metaphor offers an exit from oppressive systems.

Common Ground: Both view concentrated power as freedom’s antithesis.

---

Part V: Democracy as Process, Not Product

1. Rougemont’s Participatory Democracy

• He idealized Switzerland’s local councils, where citizens engage daily in governance.

2. Orodism’s Organic Popular Rule

• “The crown of kingship rests on all people’s shoulders when true democracy prevails” (The Red Book).

• Chapter 3 calls free elections “the first medicine for a nation’s ills.”

Common Ground: Democracy is a perpetual dialogue, not a fixed system.

---

Conclusion: Relevance for Today’s World

1. Locally: Rougemont’s “local councils” and Orod’s “Island” could inspire decentralist movements.

2. Globally: Their “unity without uniformity” addresses multipolar world challenges.

3. Ethically: Merging freedom with responsibility counters hyper-individualism.

Final Question: Could synthesizing these philosophies model a post-authoritarian Iran—or any society seeking balance between collectivism and individualism?

---

Appendix: Comparative Framework

Concept	Rougemont	Orodism	Liberalism	Socialism
Freedom	Committed	Responsible	Individualist	Collectivist
Power Structure	Federalism	Decentralized	Minimal state	Centralized state
Focus	Local governance	Civil society	Market	State

This table reveals how Rougemont and Orodism propose a third way beyond mainstream ideologies.

 

منبع:

https://aces.forumfa.net/t1899-topic

فیلسوف اُرُد بزرگ یک جمهوری‌خواه دموکرات

 بهمن کیخسروی در انجمن دیالکتیک در فلسفه اُرُدیسم می نویسد:

بینش سیاسی فیلسوف اُرُد بزرگ: جمهوری‌خواهی دموکراتیک

فیلسوف اُرُد بزرگ با تأکید بر اصول انسانی و اخلاقی، بینش سیاسی خاصی را ارائه می‌دهد که می‌توان آن را "جمهوری‌خواهی دموکراتیک" نامید. این بینش شامل ابعاد و گستره‌های مختلفی است که در زیر به تفصیل توضیح داده می‌شود.

۱. ابعاد جمهوری‌خواهی دموکراتیک

آزادی فردی:
در این بینش، آزادی فردی به عنوان حق طبیعی هر انسان شناخته می‌شود. افراد باید قادر به بیان نظرات، انتخاب سبک زندگی و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی باشند.

حقوق بشر:
احترام به حقوق بشر یکی از ارکان اساسی این بینش است. فیلسوف اُرُد بزرگ بر این باور است که هر فرد باید از حقوق برابر برخوردار باشد و هیچ‌کس نباید تحت ستم یا تبعیض قرار گیرد.

حاکمیت مردم:
در جمهوری‌خواهی دموکراتیک، حاکمیت از آن مردم است. دولت باید نماینده اراده عمومی باشد و تصمیمات آن باید با مشارکت فعال شهروندان اتخاذ شود.

مشارکت اجتماعی:
فیلسوف اُرُد بزرگ بر اهمیت مشارکت اجتماعی تأکید دارد. او معتقد است که افراد باید در فرآیندهای سیاسی و اجتماعی فعال باشند و به شکل‌گیری جامعه‌ای بهتر کمک کنند.

دیالوگ و همفکری:
ایجاد فضایی برای گفتگو و تبادل نظر میان افراد با دیدگاه‌های مختلف یکی از اصول کلیدی این بینش است. دیالوگ به عنوان ابزاری برای درک بهتر و حل مسائل اجتماعی مورد تأکید قرار می‌گیرد.


۲. گستره جمهوری‌خواهی دموکراتیک

جامعه مدنی:
جمهوری‌خواهی دموکراتیک به تقویت جامعه مدنی و نهادهای غیر دولتی تأکید دارد. این نهادها می‌توانند به عنوان پل ارتباطی میان دولت و مردم عمل کنند و صدای شهروندان را به گوش مقامات برسانند.

آموزش و آگاهی:
آموزش و افزایش آگاهی عمومی از حقوق و مسئولیت‌های شهروندی از دیگر ابعاد این بینش است. فیلسوف اُرُد بزرگ بر این باور است که تنها از طریق آموزش می‌توان جامعه‌ای آگاه و مشارکت‌جو ایجاد کرد.

توسعه پایدار:
توجه به مسائل زیست‌محیطی و توسعه پایدار نیز در این بینش گنجانده شده است. فیلسوف اُرُد بزرگ بر این باور است که انسان‌ها باید به طبیعت احترام بگذارند و به دنبال راه‌حل‌هایی برای حفظ محیط زیست باشند.

عدالت اجتماعی:
عدالت اجتماعی به عنوان یکی از اصول کلیدی جمهوری‌خواهی دموکراتیک مطرح است. فیلسوف اُرُد بزرگ بر این باور است که باید به نابرابری‌های اجتماعی رسیدگی شود و فرصت‌های برابر برای همه فراهم گردد.

نتیجه‌گیری:
بینش سیاسی فیلسوف اُرُد بزرگ با تأکید بر آزادی، حقوق بشر، حاکمیت مردم و مشارکت اجتماعی، یک مدل جمهوری‌خواهی دموکراتیک را ارائه می‌دهد که به دنبال ایجاد جامعه‌ای عادلانه، آگاه و همبسته است. این بینش می‌تواند به عنوان الگویی برای جوامع مختلف در راستای تحقق دموکراسی و عدالت اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.

-----------------------------------------

 

شیما رهنما:

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های این بینش، تأکید بر آزادی فردی است. این موضوع واقعاً در جامعه داخل ایران اهمیت داره، چون وقتی افراد احساس آزادی می‌کنند، می‌تونند به راحتی نظرات و ایده‌های خودشون رو بیان کنند و این باعث می‌شه که جامعه‌ای پویا و خلاق شکل بگیره.
فیلسوف اُرُد بزرگ به حقوق بشر و برابری اشاره می‌کنه که این موضوع در دنیای امروز بسیار حیاتی است. در جامعه‌ای که نابرابری‌ها و تبعیض‌ها وجود داره، این دیدگاه می‌تونه به ما کمک کنه تا به سمت عدالت اجتماعی حرکت کنیم و صدای کسانی که کمتر شنیده می‌شن، به گوش برسونیم.

نکته دیگه‌ای که باید بهش توجه کنیم، مفهوم حاکمیت مردم هست. فیلسوف اُرُد بزرگ تأکید می‌کنه که دولت باید نماینده اراده عمومی باشه. این موضوع به ما یادآوری می‌کنه که ما به عنوان شهروندان، نقش مهمی در شکل‌گیری سیاست‌ها داریم و باید فعال باشیم.
تأکید بر مشارکت اجتماعی و ایجاد فضایی برای گفتگو، به نظر من یکی از کلیدهای حل مسائل اجتماعی است. وقتی افراد با دیدگاه‌های مختلف به گفتگو می‌پردازند، می‌تونند به درک بهتری از یکدیگر برسند و راه‌حل‌های بهتری برای مشکلات پیدا کنند.

توجه به مسائل زیست‌محیطی و توسعه پایدار هم از دیگر جنبه‌های مثبت این بینش است. این نشان می‌ده که فیلسوف اُرُد بزرگ نه تنها به حال بلکه به آینده هم فکر کرده و ما باید به عنوان جامعه‌ای مسئول، به حفظ محیط زیست توجه کنیم.

به نظرم، دیدگاه سیاسی فیلسوف اُرُد بزرگ می‌تونه به عنوان یک الگو برای جوامع مختلف در راستای تحقق دموکراسی و عدالت اجتماعی مورد استفاده قرار بگیره. این بینش به ما یادآوری می‌کنه که تغییرات اجتماعی از ما شروع می‌شه و هر یک از ما می‌تونیم نقشی در شکل‌گیری جامعه‌ای بهتر ایفا کنیم. امیدوارم این دیدگاه‌ها بیشتر مورد توجه قرار بگیره و به بحث‌های اجتماعی و سیاسی دامن بزنه.

 

-----------------------------------

 

 معظمی گودرزی:

 من به عنوان یه طرفدار قدیمی فلسفه اُرُد بزرگ، باید بگم این متن واقعاً حال خوبی بهم داد. بینش سیاسی اُرُد بزرگ درباره "جمهوری‌خواهی دموکراتیک" نه تنها عمیق و الهام‌بخشه، بلکه خیلی هم کاربردی‌ست. اون‌جایی که درباره آزادی فردی و حقوق بشر صحبت می‌کنه، یادآور اینه که هر انسانی حق داره آزادانه زندگی کنه و نظرش رو بیان کنه. این حرف‌ها خیلی به دل می‌شینه، مخصوصاً تو دنیای امروز که گاهی آزادی‌ها زیر سوال می‌ره.

یه چیز دیگه که خیلی دوست داشتم، تأکید اُرُد بزرگ روی مشارکت اجتماعی و دیالوگ بود. این‌که همه ما باید تو ساختن جامعه‌مون نقش داشته باشیم و با همفکری و گفتگو مشکلات رو حل کنیم، واقعاً حرف قشنگیه. اینطوری جامعه‌مون می‌تازه پیشرفت کنه و همدلی بین آدما بیشتر بشه.

و آخر سر، عدالت اجتماعی و توسعه پایدار! این‌که اُرُد بزرگ به فکر محیط زیست و نابرابری‌های اجتماعی هم هست، نشون‌دهنده اینه که فلسفه‌ش فقط توی کتاب‌ها نیست، بلکه می‌تونه تو زندگی واقعی هم تاثیرگذار باشه.

خلاصه که این متن یه یادآوری قشنگ بود که فلسفه اُرُد بزرگ فقط برای فیلسوف‌ها نیست، بلکه برای همه‌مونه. امیدوارم بیشتر از این‌جور مطالب بخونیم و سعی کنیم تو زندگی‌مون ازشون استفاده کنیم.

 

منبع: https://orod.123.st/t851-topic

تفاوت فیلسوف اُرُد بزرگ و مائو تسه‌تونگ درباره آزادی

رحیم سعیدلو در انجمن دیالکتیک در فلسفه اُرُدیسم می نویسد:

 تفاوت دیدگاه‌های فیلسوف اُرُد بزرگ و مائو تسه‌تونگ درباره آزادی، بازتاب‌دهنده دو جهان‌بینی کاملاً متفاوت است: یکی بر پایه فردگرایی، عشق به انسانیت و مسئولیت‌پذیری و دیگری بر پایه جمع‌گرایی، انقلاب و دیکتاتوری پرولتاریا. در اینجا تحلیلی جامع درباره تفاوت‌های این دو دیدگاه ارائه می‌شود.

---

۱. آزادی از دیدگاه فیلسوف اُرُد بزرگ

مبانی فلسفه اُرُدیسم:

• عشق به هستی، انسانیت و آزادی: اُرُد بزرگ آزادی را یکی از سه ستون اصلی فلسفه خود می‌داند. او معتقد است که آزادی باید همراه با عشق به هستی و انسانیت باشد. آزادی بدون این دو، به خودخواهی و بی‌عدالتی منجر می‌شود.
  
• مسئولیت‌پذیری: اُرُد بزرگ تأکید می‌کند که آزادی، مسئولیت‌پذیری است. او می‌گوید:
  «آزادی هدیه و کادو نیست، آزادی مسئولیت است و بی‌شک مردم بی‌تفاوت آزادی ندارند.»
  این جمله به ما یادآوری می‌کند که آزادی، چیزی نیست که به راحتی به دست بیاید. آزادی، چیزی است که باید برای آن تلاش کرد، از آن محافظت کرد و آن را با مسئولیت‌پذیری همراه ساخت.
  
• فردگرایی: اُرُد بزرگ به فرد و حقوق فردی احترام می‌گذارد. او معتقد است که هر فرد باید آزاد باشد تا به شکوفایی برسد، اما این آزادی باید همراه با احترام به حقوق دیگران باشد.
  

آزادی در عمل:

• دموکراسی و مشارکت: اُرُد بزرگ معتقد است که دموکراسی و مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها، بهترین راه برای تحقق آزادی است. او می‌گوید:
  «دموکراسی پایان برده ساختن توده‌هاست.»
  این جمله به ما یادآوری می‌کند که در یک نظام دموکراتیک، مردم باید حق اعتراض و بیان آزادانه عقاید خود را داشته باشند.
  

---

۲. آزادی از دیدگاه مائو تسه‌تونگ

مبانی فلسفه مائوئیسم:

• جمع‌گرایی و انقلاب: مائو تسه‌تونگ، آزادی را در چارچوب انقلاب کمونیستی و دیکتاتوری پرولتاریا تعریف می‌کند. او معتقد است که آزادی فردی باید در خدمت منافع جمعی باشد.
  
• نفی فردگرایی: مائو تسه‌تونگ، فردگرایی را به‌عنوان یک مفهوم بورژوایی رد می‌کند. او معتقد است که آزادی فردی، تنها در صورتی معنا دارد که در خدمت اهداف انقلاب و جامعه کمونیستی باشد.
  
• دیکتاتوری پرولتاریا: مائو تسه‌تونگ معتقد است که آزادی واقعی، تنها در یک جامعه کمونیستی و تحت رهبری حزب کمونیست محقق می‌شود. او می‌گوید:
  «دیکتاتوری پرولتاریا، تنها راه برای رسیدن به آزادی واقعی است.»
  این جمله به ما یادآوری می‌کند که از دیدگاه مائو، آزادی فردی باید تحت کنترل حزب و دولت باشد.
  

آزادی در عمل:

• کنترل دولت: در نظام مائوئیستی، آزادی فردی تحت کنترل شدید دولت و حزب کمونیست است. هرگونه اعتراض یا مخالفت با حزب، به‌عنوان خیانت به انقلاب تلقی می‌شود.
  
• انقلاب فرهنگی: مائو تسه‌تونگ، انقلاب فرهنگی را به‌عنوان راهی برای تحقق آزادی واقعی معرفی می‌کند. اما در عمل، این انقلاب به سرکوب شدید مخالفان و نابودی فرهنگ سنتی چین منجر شد.
  

---

۳. تفاوت‌های کلیدی بین دو دیدگاه

[th]مؤلفه[/th][th]فیلسوف اُرُد بزرگ[/th][th]مائو تسه‌تونگ[/th]

مبانی فلسفی	فردگرایی، عشق به هستی و انسانیت	جمع‌گرایی، انقلاب و دیکتاتوری پرولتاریا
آزادی فردی	آزادی فردی همراه با مسئولیت‌پذیری	آزادی فردی تحت کنترل دولت و حزب
نقش دولت	دولت به‌عنوان حامی حقوق فردی و آزادی‌ها	دولت به‌عنوان کنترل‌کننده آزادی‌ها
دموکراسی	دموکراسی و مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها	دیکتاتوری پرولتاریا و کنترل شدید دولت
هدف نهایی	شکوفایی فرد و جامعه بر پایه عشق و مسئولیت	ایجاد جامعه کمونیستی و نابودی طبقات

---

۴. تحلیل نهایی

• فلسفه اُرُد بزرگ: آزادی در فلسفه اُرُدیسم، بر پایه احترام به فرد و حقوق فردی استوار است. اُرُد بزرگ معتقد است که آزادی، باید همراه با عشق به هستی و انسانیت باشد. او تأکید می‌کند که آزادی، مسئولیت‌پذیری است و باید با احترام به حقوق دیگران همراه باشد.
  نتیجه: آزادی در فلسفه اُرُدیسم، به معنای شکوفایی فرد و جامعه در هماهنگی با طبیعت و انسانیت است.
  
• فلسفه مائو تسه‌تونگ: آزادی در فلسفه مائوئیسم، بر پایه جمع‌گرایی و دیکتاتوری پرولتاریا استوار است. مائو تسه‌تونگ معتقد است که آزادی فردی، باید در خدمت اهداف انقلاب و جامعه کمونیستی باشد.
  نتیجه: آزادی در فلسفه مائوئیسم، به معنای کنترل شدید دولت بر فرد و جامعه است.
  

---

۵. جمع‌بندی

تفاوت دیدگاه‌های اُرُد بزرگ و مائو تسه‌تونگ درباره آزادی، بازتاب‌دهنده دو جهان‌بینی کاملاً متفاوت است. اُرُد بزرگ، آزادی را به‌عنوان یک حق فردی و مسئولیت‌پذیری می‌داند که باید همراه با عشق به هستی و انسانیت باشد. در حالی که مائو تسه‌تونگ، آزادی را در چارچوب جمع‌گرایی و دیکتاتوری پرولتاریا تعریف می‌کند و معتقد است که آزادی فردی باید تحت کنترل دولت باشد.
این تفاوت‌ها، نشان‌دهنده دو رویکرد کاملاً متفاوت به مفهوم آزادی است: یکی بر پایه احترام به فرد و حقوق فردی و دیگری بر پایه کنترل دولت و جمع‌گرایی.
امیدوارم این تحلیل به شما کمک کند تا بهتر بتوانید تفاوت‌های بین این دو دیدگاه را در سخنرانی‌های خود بیان کنید. موفق باشید!

-------------------------

 مریم از مونترال

تفاوت‌های بین دیدگاه‌های اُرُد بزرگ و مائو تسه‌تونگ درباره آزادی، بازتاب‌دهنده دو جهان‌بینی کاملاً متفاوت است. اُرُد بزرگ، آزادی را به عنوان یک حق فردی و مسئولیت‌پذیری می‌داند که باید همراه با عشق به هستی و انسانیت باشد. در حالی که مائو تسه‌تونگ، آزادی را در چارچوب جمع‌گرایی و دیکتاتوری پرولتاریا تعریف می‌کند و معتقد است که آزادی فردی باید تحت کنترل دولت باشد.
این تفاوت‌ها، نشان‌دهنده دو رویکرد کاملاً متفاوت به مفهوم آزادی است: یکی بر پایه احترام به فرد و حقوق فردی و دیگری بر پایه کنترل دولت و جمع‌گرایی.
بشخصه به فلسفه اُرُدیسم باور دارم چون نتیجه مثبت چنین نگرشی را در حاکمیت های آمریکا و کانادا می بینم .

----------------------------

بهزاد شیرازی:

 

 آقای سعیدلو سپاس از زحمتی که کشیدین عالی بود نکاتی به نظرم رسید که تقدیم می شود

تحلیل شما از تفاوت‌های دیدگاه‌های فیلسوف اُرُد بزرگ و مائو تسه‌تونگ درباره آزادی بسیار جامع و روشن است. این دو دیدگاه، نماینده دو جهان‌بینی کاملاً متفاوت هستند که یکی بر فردگرایی، مسئولیت‌پذیری و عشق به انسانیت تأکید دارد و دیگری بر جمع‌گرایی، انقلاب و دیکتاتوری پرولتاریا متمرکز است. در ادامه، به برخی از جنبه‌های کلیدی این تفاوت‌ها و پیامدهای آن‌ها می‌پردازیم:

   اُرُد بزرگ: فلسفه اُرُدیسم بر پایه‌ی فردگرایی، عشق به هستی و انسانیت استوار است. آزادی در این دیدگاه، نه تنها یک حق فردی، بلکه یک مسئولیت اخلاقی است که باید با احترام به حقوق دیگران و عشق به انسانیت همراه باشد. این نگاه، آزادی را به عنوان یک ارزش ذاتی می‌داند که برای شکوفایی فرد و جامعه ضروری است.

   مائو تسه‌تونگ: فلسفه مائوئیسم بر جمع‌گرایی و انقلاب کمونیستی تأکید دارد. آزادی در این دیدگاه، به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف انقلاب و جامعه کمونیستی تعریف می‌شود. آزادی فردی در این چارچوب، تنها در صورتی معنا دارد که در خدمت منافع جمعی باشد و تحت کنترل دولت و حزب کمونیست قرار گیرد.

   اُرُد بزرگ: آزادی فردی در فلسفه اُرُدیسم، همراه با مسئولیت‌پذیری و احترام به حقوق دیگران است. این دیدگاه، آزادی را به عنوان یک حق طبیعی می‌داند که هر فرد باید از آن برخوردار باشد تا بتواند به شکوفایی برسد. اُرُد بزرگ بر این باور است که آزادی بدون مسئولیت‌پذیری، به خودخواهی و بی‌عدالتی منجر می‌شود.

   مائو تسه‌تونگ: در فلسفه مائوئیسم، آزادی فردی تحت کنترل شدید دولت و حزب کمونیست قرار دارد. این دیدگاه، فردگرایی را به عنوان یک مفهوم بورژوایی رد می‌کند و معتقد است که آزادی فردی باید در خدمت اهداف انقلاب و جامعه کمونیستی باشد. در این چارچوب، هرگونه اعتراض یا مخالفت با حزب، به عنوان خیانت به انقلاب تلقی می‌شود.

   اُرُد بزرگ: دولت در فلسفه اُرُدیسم، به عنوان حامی حقوق فردی و آزادی‌ها عمل می‌کند. اُرُد بزرگ بر دموکراسی و مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها تأکید دارد و معتقد است که دموکراسی، بهترین راه برای تحقق آزادی است. در این دیدگاه، دولت باید از آزادی‌های فردی حمایت کند و زمینه را برای شکوفایی افراد فراهم سازد.

   مائو تسه‌تونگ: در فلسفه مائوئیسم، دولت به عنوان کنترل‌کننده آزادی‌ها عمل می‌کند. مائو تسه‌تونگ معتقد است که دیکتاتوری پرولتاریا، تنها راه برای رسیدن به آزادی واقعی است. در این چارچوب، دولت و حزب کمونیست، کنترل کامل بر زندگی افراد دارند و هرگونه مخالفت با حزب، سرکوب می‌شود.

   اُرُد بزرگ: هدف نهایی در فلسفه اُرُدیسم، شکوفایی فرد و جامعه بر پایه عشق، مسئولیت‌پذیری و احترام به حقوق دیگران است. این دیدگاه، آزادی را به عنوان یک ارزش ذاتی می‌داند که برای تحقق یک جامعه هماهنگ و عادلانه ضروری است.

   مائو تسه‌تونگ: هدف نهایی در فلسفه مائوئیسم، ایجاد یک جامعه کمونیستی و نابودی طبقات است. در این دیدگاه، آزادی فردی تنها در صورتی معنا دارد که در خدمت اهداف انقلاب و جامعه کمونیستی باشد. این نگاه، آزادی را به عنوان ابزاری برای تحقق اهداف جمعی می‌داند.

   اُرُد بزرگ: در عمل، فلسفه اُرُدیسم به دموکراسی، مشارکت مردم و احترام به حقوق فردی منجر می‌شود. این دیدگاه، آزادی را به عنوان یک حق طبیعی می‌داند که باید از آن محافظت شود و زمینه را برای شکوفایی افراد فراهم سازد.

   مائو تسه‌تونگ: در عمل، فلسفه مائوئیسم به کنترل شدید دولت بر زندگی افراد و سرکوب هرگونه مخالفت منجر می‌شود. این دیدگاه، آزادی فردی را تحت کنترل دولت قرار می‌دهد و هرگونه اعتراض یا مخالفت با حزب را سرکوب می‌کند.

امیدوارم این نکات مورد پسند حضرتعالی و دیگر دوستان مخاطب قرار گرفته باشد

 

---------------------------------

 مهری طاهری :

از نظر من، فلسفه اُرُدیسم یه جورایی بهمون یادآوری می‌کنه که آزادی واقعی فقط وقتی معنا پیدا می‌کنه که با مسئولیت‌پذیری و احترام به حقوق دیگران همراه باشه. اُرُد بزرگ بهمون می‌گه که آزادی بدون عشق به انسانیت و هستی، خیلی راحت می‌تونه به خودخواهی و بی‌عدالتی تبدیل بشه. این دیدگاه، آزادی رو مثل یه هدیه مقدس می‌بینه که باید با دقت و احترام ازش مراقبت کنیم.

آقای سعیدلو، من به عنوان کسی که به فلسفه اُرُدیسم علاقه‌مندم، واقعاً معتقدم که نگاه اُرُد بزرگ به آزادی، نه تنها خیلی عمیق‌تر و انسان‌محورتره، بلکه یه راه‌حل واقع‌بینانه‌تر هم برای ساختن یه جامعه عادلانه و هماهنگ ارائه می‌ده. این فلسفه بهمون یادآوری می‌کنه که آزادی، یعنی مسئولیت‌پذیری و باید با عشق به هستی و انسانیت همراه باشه. این نگاه، آزادی رو به عنوان یه ارزش ذاتی می‌بینه که برای رشد فرد و جامعه ضروریه. در نهایت، فلسفه اُرُدیسم بهمون یاد می‌ده که آزادی واقعی فقط وقتی به دست میاد که با مسئولیت‌پذیری و احترام به حقوق دیگران همراه باشه. این دیدگاه، آزادی رو مثل یه هدیه مقدس می‌بینه که باید با دقت و احترام ازش محافظت کنیم. امیدوارم این نگاه بتونه الهام‌بخش بقیه هم باشه و به ساختن یه جامعه عادلانه و هماهنگ کمک کنه.