شعر گفتن به این سادگیها نیست!خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) فرهاد عابديني،شاعر:
بسياري بر اين عقيده‌اند كه شعر امروز دچار نوعي بحران است و در كل حرف و حديث‌هاي فراواني در اين باره وجود دارد. اما مسئله بحراني را كه دوستان مطرح مي‌كنند قبول ندارم. ولي يك مقدار پيچيدگي‌هايي در شعر امروز پيش آمده كه يكي از آن‌ها مسئله پست‌مدرن است.
يك:
اتفاقاً چند سال پيش در گروه شعر معاصر تصميم گرفتيم سه، چهار جلسه از آقاي دكتر نوذري دعوت كنيم تا تشريف بياورند و براي دوستان صحبت كنند و مقوله پست مدرن را روشن كنند كه در كل پست‌مدرن چيست. چرا كه ايشان هفت،هشت كتاب راجع به پست مدرن ترجمه كرده‌اند و مي‌توانند در اين باره صحبت كنند. اما كلاً به آن صورت بحراني در شعر وجود ندارد و مشكلات شعر امروز سر آخر، رفع مي‌شود و زمان، قاضي خوبي خواهدبود، چرا كه تعيين مي‌كند كدام شعر ماندگار و كدام شعر ماندگار نخواهدبود.
دو:
متأسفانه بيشتر اوقات گرايش به شعرهايي كه به اصطلاح پست مدرن بوده، باعث شده مردم علاقه‌اي كه به شعرهاي دهه 40 و 50 داشته‌اند را نداشته باشند و به هر حال گسستي بين خواننده و شعر و شاعران ايجاد شود. اميدوارم با روشن شدن قضيه، مشكلات حل شود و مخاطبان شعر علاقه بيشتري به شعر پيدا كنند.
سه:
عده‌اي شعر كلاسيك ما را خوب درك كرده‌اند و شعر نيمايي را فهميده اند و از اين مراحل گذشته اند و آن‌وقت شعر پست مدرن سرودند. ولي تعدادي اصلاً حافظ و سعدي را نخوانده‌اند و جاي تعجب است كه شعراي معاصر ما را هم نمي‌شناسند، در اين شرايط است كه چهار خط مي‌نويسند و مي‌گويند شعر نو نوشته‌ام و دليل آن هم اين است كه پشتوانه فرهنگي ندارند و اگر اين پشتوانه را داشته باشند اين‌طور نخواهدشد. در كل شعر گفتن به اين آساني‌ها نيست! چرا،از يك نظر آسان است چون يك قلم مي‌خواهد، يك تكه كاغذ، ولي...
چهار:
بسياري از شاعران جوان امروز اسير فرم مي شوند.فرم و محتوا، لازم و ملزوم يكديگر ند. البته نبايد در شعر، محتوا را قرباني فرم يا برعكس فرم را قرباني محتوا كنيم. به هر حال شعر وقتي محتوا نداشته باشد همان مي‌شود كه چهار خط زير هم مي‌نويسند و مي‌گويند شعر نو است، اما... شعر بايد داراي محتوا و طوري باشد كه با شما و من خواننده ارتباط برقرار كند و در آن سوي قضيه هم اگر فرم باشد و محتوا نداشته باشيم همان مي‌شود كه عرض كردم. در مورد خودم، اين شعر است كه خودش را به من تحميل و فرم را به من القا مي‌كند. يعني بعضي اوقات مي‌بينم كه شعرم به صورت رباعي درآمده و بعضي اوقات نيمايي و يا به شكل‌هاي ديگر درآمده است.
بسياري بر اين عقيده‌اند كه شعر امروز دچار نوعي بحران است و در كل حرف و حديث‌هاي فراواني در اين باره وجود دارد. اما مسئله بحراني را كه دوستان مطرح مي‌كنند قبول ندارم. ولي يك مقدار پيچيدگي‌هايي در شعر امروز پيش آمده كه يكي از آن‌ها مسئله پست‌مدرن است.
يك:
اتفاقاً چند سال پيش در گروه شعر معاصر تصميم گرفتيم سه، چهار جلسه از آقاي دكتر نوذري دعوت كنيم تا تشريف بياورند و براي دوستان صحبت كنند و مقوله پست مدرن را روشن كنند كه در كل پست‌مدرن چيست. چرا كه ايشان هفت،هشت كتاب راجع به پست مدرن ترجمه كرده‌اند و مي‌توانند در اين باره صحبت كنند. اما كلاً به آن صورت بحراني در شعر وجود ندارد و مشكلات شعر امروز سر آخر، رفع مي‌شود و زمان، قاضي خوبي خواهدبود، چرا كه تعيين مي‌كند كدام شعر ماندگار و كدام شعر ماندگار نخواهدبود.
دو:
متأسفانه بيشتر اوقات گرايش به شعرهايي كه به اصطلاح پست مدرن بوده، باعث شده مردم علاقه‌اي كه به شعرهاي دهه 40 و 50 داشته‌اند را نداشته باشند و به هر حال گسستي بين خواننده و شعر و شاعران ايجاد شود. اميدوارم با روشن شدن قضيه، مشكلات حل شود و مخاطبان شعر علاقه بيشتري به شعر پيدا كنند.
سه:
عده‌اي شعر كلاسيك ما را خوب درك كرده‌اند و شعر نيمايي را فهميده اند و از اين مراحل گذشته اند و آن‌وقت شعر پست مدرن سرودند. ولي تعدادي اصلاً حافظ و سعدي را نخوانده‌اند و جاي تعجب است كه شعراي معاصر ما را هم نمي‌شناسند، در اين شرايط است كه چهار خط مي‌نويسند و مي‌گويند شعر نو نوشته‌ام و دليل آن هم اين است كه پشتوانه فرهنگي ندارند و اگر اين پشتوانه را داشته باشند اين‌طور نخواهدشد. در كل شعر گفتن به اين آساني‌ها نيست! چرا،از يك نظر آسان است چون يك قلم مي‌خواهد، يك تكه كاغذ، ولي...
چهار:
بسياري از شاعران جوان امروز اسير فرم مي شوند.فرم و محتوا، لازم و ملزوم يكديگر ند. البته نبايد در شعر، محتوا را قرباني فرم يا برعكس فرم را قرباني محتوا كنيم. به هر حال شعر وقتي محتوا نداشته باشد همان مي‌شود كه چهار خط زير هم مي‌نويسند و مي‌گويند شعر نو است، اما... شعر بايد داراي محتوا و طوري باشد كه با شما و من خواننده ارتباط برقرار كند و در آن سوي قضيه هم اگر فرم باشد و محتوا نداشته باشيم همان مي‌شود كه عرض كردم. در مورد خودم، اين شعر است كه خودش را به من تحميل و فرم را به من القا مي‌كند. يعني بعضي اوقات مي‌بينم كه شعرم به صورت رباعي درآمده و بعضي اوقات نيمايي و يا به شكل‌هاي ديگر درآمده است.
*************
منبع:://www.ibna.ir/vdchv-nk.23nkkdftt2.txt
نظرات