« پرگار »ً
● زیر این گُنبد نیلی ، دلم از غم , فرسـود
حاصل من ز جهان , غصه ی این , عالـم بود
من چو " پرگار" به سرگشتگی ا م ، حیرانم!
بر دلم " طعنه ی تو "، صد غم ِ دیگر افزود
حق نباشد , که تو هم ، بر غم ِ ما , افزائی
بی تو وُ طعن ِتو هم ، سینه , نخواهدآســود!
زندگی , با من ِ دلـخسته ، اگر ، در قهر است
خود تواند, که کند ، "یک تـنه " دل را نابود
پس به آزار ِ منِ ِ، غـمزده , هّـمت , مَگمار..
زآنکه دل هم نشد از ( زندگی ِمن ) خـشنود!
" طـعن " تو، جز "غم وآزار " ندارد حاصل
جز،ز " رنجـیدگیِ من " نـبَریی ، زین ره سود
سرزنش کردن ما، چاره ی این مشکل نیست
نشو د، هر گره ِ کور، " بدین کار" گـشود!
من بسی , د ر غمِ این « روزِ سیه » غمناکم
گفته های تو هم ، از من ، همه آرام , ربود
روز وشب ،دیده چه غمبارو دلم، گریان است
روز وشب ،دیده چه غمبارو دلم، گریان است
کِی ولی اشک مرا ،دسـت تواز چهره زُدود !؟
گر کسی گشت "گرفتار " به پیچ و خم دهر
باید اورا، به« دق ِمرگ» گرفتار نمود؟؟!!!
بر کدامین , غم ِمن ، مرحم وُ دارو بودی؟
جز که هردم , لب تو ، زخمِ دل وُ سینه گشود
بدتراین است که " خود ازغم خود" می میرم
ا ز خد ا میطلبم ، تا ببرَد , ما را ، زود!
طعنهِ هر کس و نا کس ، دلم آزرد و درید
مُردم وُ با ز دلـم ، لب به کلامی , نگشود!
لحظه در لحظه , فقط از دلِ ِ تو , دور شدم
دل به هر ,یک قدمی، " راه ِجدائی " پیمود
خودهمی یافته ام :" زندگـیم پرگاریست " !!
قسمت ما, ز جهان، جز غم این دهر نبود!
پس ازاین,ازمن وُ ازاین دلِ من ،هیچ مَخواه
پس ازاین,ازمن وُ ازاین دلِ من ،هیچ مَخواه
ماکه رفتیم , جد ا! با تو وعـشق , بدرود!
ماکه رفتیم دگر، با تو عـشقت , بدرود!
سروده ی : فرزانه شیدا
چهارشنبه ۲۵شهریور ۱۳۶۶
نظرات