دستهایم خالی ست
دستهایم خالیست ...قلبم اما لبریز
چشمه عشق و محبت ، اندوه از نگاهم جاریست.
ونگاهم به همان درگه زیبای خداست
بر خدائی که مرا جان بخشيد
تا ببیند که دلم... باردگر با خلوص دل خویش ...
باز آوای دعایی دارد..
دیده ام خیره به آن عرش بلندست که تو...
بر همه بنده ی خود مینگری...
.گفته ای با دل ما: گر کسی رو بتو آورد،
هر آنکس هم بود
دست او گیر و بفریادش رس...
که امیدی بتو دارد ز نیاز
و چنین کرده دلم در همه عمر!
ليک من گفتم و میگویم باز
جز تو امید ندارم به کسی...
جز تو امید نبندم به کسی !
گرچه هر بار به مهر دل خویش
همدم و همدل دلها بودم
و به آرامش هر سینه بسی کوشیدم
لیک در خلوت خویش ...
خودهمي سینه غمها بودم بسکه تنها بودم!
دستهايم خاليست گرچه قلبم لبريز
ليک خالی و تهي مي بينم همه ی هستي خويشو ترا ميجويم
که ز درگاه تو هر بنده ی تو
دست پر با دل شاد...باز ميگرددو خشنود ز توست....
من همانم که بدلها گفتم :رو بدرگاه خداوند، اگر..
تو نگاهی ز سر عشق کنی ..
گرکه اميد ببندي بخدا
قلب پرمهر خدا همرهت خواهد بود...
ديده برعرش خدا بايد داشت
چشم ِ اميد بدرگاه خدا بايد بست
گفتم وگفتم و ميگويم باز
چشم اميد بدرگاهِ خدا بايد داشت!
دستهايم خالی ست قلبم اما لبریز...
زهمه عشق و محبت به هر آن سينه ی درد!
به هر آنکس که ز آرامش دل محروم است!
وچه اميد و محبت دادم با هرآن يکّه کلام
که ز (نام تو و اميد تو )دریائي بود...
پاک و لبريز زعشق!
...
بر دلم خرده مگيرگر که خود غمگينم!
عمر کوتاه و دلم غمگين است
طاقتم نيست دگر ديدن هر غم بدلم
طاقتم نيست دگر ديدن رنجي به دلي!
....
دستهايم خاليست ...گرچه سرشار زعشق....
گرچه لبريز زمهرِ تو و سرشارِ ِ نياز
و دلم ميداند که نيازم بتو و باز بتوست!...
دست خالي مرا... قلب سرشار ز عشق
در نگاه دگران پر ميکرد...!!!
من اميدم بتو بودو اميدم بتو هست!
که تو ياور باشي بدل سرشاري ...که ترا ميجويد
که ترا ميگويد ،به هر آن دل ،که پريشان مانده است!
تو مرا خوار مکنتا توانم ز تو قدرت گيرم...و بگويم از مهر
که دل ِ دنيائی در نيازي ز محبت سوزد
وکسي نيست که بر اين دلها
سخن از عشق و محبت گويد!
تو مرا ياري کنکه سخنگوي محبت باشم
و نويدي ز اميد
تو مرا ياري ده تو مرا ياري ده
فرزانه شیدا
چشمه عشق و محبت ، اندوه از نگاهم جاریست.
ونگاهم به همان درگه زیبای خداست
بر خدائی که مرا جان بخشيد
تا ببیند که دلم... باردگر با خلوص دل خویش ...
باز آوای دعایی دارد..
دیده ام خیره به آن عرش بلندست که تو...
بر همه بنده ی خود مینگری...
.گفته ای با دل ما: گر کسی رو بتو آورد،
هر آنکس هم بود
دست او گیر و بفریادش رس...
که امیدی بتو دارد ز نیاز
و چنین کرده دلم در همه عمر!
ليک من گفتم و میگویم باز
جز تو امید ندارم به کسی...
جز تو امید نبندم به کسی !
گرچه هر بار به مهر دل خویش
همدم و همدل دلها بودم
و به آرامش هر سینه بسی کوشیدم
لیک در خلوت خویش ...
خودهمي سینه غمها بودم بسکه تنها بودم!
دستهايم خاليست گرچه قلبم لبريز
ليک خالی و تهي مي بينم همه ی هستي خويشو ترا ميجويم
که ز درگاه تو هر بنده ی تو
دست پر با دل شاد...باز ميگرددو خشنود ز توست....
من همانم که بدلها گفتم :رو بدرگاه خداوند، اگر..
تو نگاهی ز سر عشق کنی ..
گرکه اميد ببندي بخدا
قلب پرمهر خدا همرهت خواهد بود...
ديده برعرش خدا بايد داشت
چشم ِ اميد بدرگاه خدا بايد بست
گفتم وگفتم و ميگويم باز
چشم اميد بدرگاهِ خدا بايد داشت!
دستهايم خالی ست قلبم اما لبریز...
زهمه عشق و محبت به هر آن سينه ی درد!
به هر آنکس که ز آرامش دل محروم است!
وچه اميد و محبت دادم با هرآن يکّه کلام
که ز (نام تو و اميد تو )دریائي بود...
پاک و لبريز زعشق!
...
بر دلم خرده مگيرگر که خود غمگينم!
عمر کوتاه و دلم غمگين است
طاقتم نيست دگر ديدن هر غم بدلم
طاقتم نيست دگر ديدن رنجي به دلي!
....
دستهايم خاليست ...گرچه سرشار زعشق....
گرچه لبريز زمهرِ تو و سرشارِ ِ نياز
و دلم ميداند که نيازم بتو و باز بتوست!...
دست خالي مرا... قلب سرشار ز عشق
در نگاه دگران پر ميکرد...!!!
من اميدم بتو بودو اميدم بتو هست!
که تو ياور باشي بدل سرشاري ...که ترا ميجويد
که ترا ميگويد ،به هر آن دل ،که پريشان مانده است!
تو مرا خوار مکنتا توانم ز تو قدرت گيرم...و بگويم از مهر
که دل ِ دنيائی در نيازي ز محبت سوزد
وکسي نيست که بر اين دلها
سخن از عشق و محبت گويد!
تو مرا ياري کنکه سخنگوي محبت باشم
و نويدي ز اميد
تو مرا ياري ده تو مرا ياري ده
فرزانه شیدا
نظرات
از اشنایی با دوستی دانشمند و فرهنگ دوست همجون شما بسیار خوشوقتم.
تشویق شما همیشه باعث دلگرمی من بوده وهست.
امیدوارم همکاری ما ادامه یابد.
درین شعر حرف دل خیلی ها رو بیان کردید و بدینسان است که محبوب دلها هستید
با بهترین ارزوها
شیرین