کهکشان عشق

به شبی که بی تو تنها ,خلوتی شبانه دارم

همه ی ستار ه ها را,من بیاد ت میشمـارم

مانده این دو دیده ی من ,همره ستاره بیدار

بادلی به غم نشسته , همچنان زغصه بیمار

نرودز خاطر من ,یادگار عشق دیرین

نشودمرافراموش ،آن گذشته های شیرین

آسمان پر ستاره، چون بوّد همیشه دائر

نرود کلام یارم ، بدمی مرا ز خاطر !

گفته او :که هرستاره، مظهری ز مهربانی ست

مظهر عشق منو تو ، که همیشه جاودانی ست

گفته :هر کجا که باشم، با تواُتم یگانه یاور

بـه ستاره ها تو بنگر ،و مرا بخاطر آور

هر ستاره یادگاری ست ، یادگاری از محبت

کهکشان آسمان را ، ضرب کن به بی نهایت

هر چه ضرب آن درآمد ،می پرستمت بدان حّد

اگراین ستاره ها را، بتوان شمارهای زد

گفته اوبه مهربانی: توئی تاابدعزیزم

خواهم این ستاره هارا، که بپای تو بریزم
...
آه ای ستاره ی شب ،سخنش بمانده در گوش

نشود کلام یارم، بدّمی مرا فراموش

و توای یگانه یاور،گرچه عشق من فنا شد

لیکن این ستاره ی شب،خود بجان من بلا شد

دیدنش بهر زمانی ، دل عاشقم بسوزد

که چراهم بمرگ عشقم ،او بدون غـم فروزد

منو تو اگر جدائیم,آسمان همیشه باقی ست

گرچه خلوت منو تو,به ابد همیشه خالیست

...

نیستی که تا ببینی,بی نهایتی دگر نیسـت

ضرب صد ستاره چون شد,از محبتی خبر نیست

نیستی که تا ببینی, بی تو شب چه سو وکوراسـت

گرچه قلب آسمانی ,از ستاره غرقِ ِنور است

نیستی که تاببینی , بی تو خلوت شبانه

شده آتشی بجانم , که زدل کشد زبانه

...

معنی ابد چو جستم, قلب نامراد و ویران

گفته بهر ما ابد بود ,لحظه ی غمین هجران

بی تو امشب از ستاره ,دل آسمان درخشد

و نگه ز اشکهایم, برخم ستاره بخشد

آسمان همیشه باقی ست ,قلب من فقط فنا شد

آسمان به نزد کوکب, دل من زتوجدا شد !

بهمن ماه ۲۱/۱۱/۱۳۶۱جمعه - سروده فرزانه شیدا