دفتر شعر (دلشکسته)
دفــتر شعر به کنجی شد و آخر چه سود؟
جـز همین دفتر من ، کس بدلم یار نبود
می گـشایم به دگر باره دل دفــتر را
تا گــشاید دل ء افسرده و غمگین مرا
وتو ای دفترء شـعری که بدل هـمرازی
تو فقط با دل ء افسرده ء من می سازی
زندگانی همه غـــمهای مرا دامن زد
رنگء افـسردگی و غـم بدل و بر تن زد
سـینه آرامگهی شد ز همه عشق و امید
وه که عالم به کجا پایء منء خـسته کـشید
در شب ء غـــمزده ، بیدارم و همراه نـسیم
اشک بر دیده وآ لوده به غــمهای عظـیم
روح من بال گــشود و پی ء گمگشته خویش
رفـته هر سو، به تنء خـسته وبا،قــلب پریش
عاقــبت دید که او رفته وغمها باقی ست
آنکه برما همه کــس بود، دگر اینجا نیــست!!
بعد او ، رود ء غـــم ء ســینه بدریا پیوســت
وه که کـــوتاه شــد از دامن ا ، ما را دســت
آن ســفر کرده چه دوراست وچه دسـتم کـوتاه
باز تنـــها شده ا م با غم و با غصــه و آه
بعد او خــانهء دل ، گشته ، چو ویرانه سرا
خـــود ندانــم به کجا میرود این دل! بخــدا!!!
خــسته ام بسکه بدل گفته ام از او بگـــذر
گـــریه ها کـــرده بـه غــم گفــــت
(( بین مـــرگ مــــرا *)):
!!!
فــرزانه شــیدا
جمعه
پنجم فروردین ماه/ ۱۳۶۷
بازنویسی۱۳۸۶
جـز همین دفتر من ، کس بدلم یار نبود
می گـشایم به دگر باره دل دفــتر را
تا گــشاید دل ء افسرده و غمگین مرا
وتو ای دفترء شـعری که بدل هـمرازی
تو فقط با دل ء افسرده ء من می سازی
زندگانی همه غـــمهای مرا دامن زد
رنگء افـسردگی و غـم بدل و بر تن زد
سـینه آرامگهی شد ز همه عشق و امید
وه که عالم به کجا پایء منء خـسته کـشید
در شب ء غـــمزده ، بیدارم و همراه نـسیم
اشک بر دیده وآ لوده به غــمهای عظـیم
روح من بال گــشود و پی ء گمگشته خویش
رفـته هر سو، به تنء خـسته وبا،قــلب پریش
عاقــبت دید که او رفته وغمها باقی ست
آنکه برما همه کــس بود، دگر اینجا نیــست!!
بعد او ، رود ء غـــم ء ســینه بدریا پیوســت
وه که کـــوتاه شــد از دامن ا ، ما را دســت
آن ســفر کرده چه دوراست وچه دسـتم کـوتاه
باز تنـــها شده ا م با غم و با غصــه و آه
بعد او خــانهء دل ، گشته ، چو ویرانه سرا
خـــود ندانــم به کجا میرود این دل! بخــدا!!!
خــسته ام بسکه بدل گفته ام از او بگـــذر
گـــریه ها کـــرده بـه غــم گفــــت
(( بین مـــرگ مــــرا *)):
!!!
فــرزانه شــیدا
جمعه
پنجم فروردین ماه/ ۱۳۶۷
بازنویسی۱۳۸۶
نظرات